Clavicula Salomonis:Σολομωνικη

Το «Κλειδί του Σολομώντα» είναι σίγουρα το πιο ξακουστό

μαγικό κείμενο απ' όλα όσα η παράδοση θέλει σαν

έργα του θρυλικού Βασιλιά. Είναι η περίφημη και φοβερή

«Σολομωνική» (Clavicula Salomonis), χειρόγραφα της

οποίας βρίσκονται στα μεγάλα μουσεία και στις βιβλιοθήκες

της Ευρώπης καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές

σ' ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν χειρόγραφα σε διάφορες

μορφές και παραλλαγές και σε διάφορες γλώσσες:

λατινική, ελληνική, ιταλική, αγγλική, γαλλική, γερμανική.

Ωστόσο, το υποτιθέμενο πρωτότυπο που θα πρέπει να ήταν

γραμμένο στα εβραϊκά δεν έχει βρεθεί ποτέ.

Το ότι υπάρχουν τόσο πολλές μεταγραφές του έργου,

κυρίως του Μεσαίωνα, εξηγείται από το γεγονός — και

συγχρόνως το επιβεβαιώνει — ότι το «Κλειδί» πάντοτε θεωρούνταν

η κορυφή των Μαγικών Τυπικών, ένα βιβλίο στο

οποίο «περιέχεται όλη η επιστήμη της Μαγικής Τέχνης»

(Κεφ. 22, Βιβλίο II). Καθώς στους προηγούμενους αιώνες

η κυκλοφορία και διάδοση έργων τέτοιου είδους ήταν αυστηρά

απαγορευμένη, καταλαβαίνουμε εύκολα το λόγο αντιγραφής

των χειρογράφων που περνούσαν στα κρυφά από

χέρι σε χέρι. Στη μαγεία βέβαια είναι κάτι σαν κανόνας

κάθε μάγος που αντιγράφει ένα μαγικό έργο να βάζει σ'

αυτό και την προσωπική του σφραγίδα, κάνοντας διάφορες

αλλαγές, προσθήκες στο κείμενο ή εισάγοντας δικές του

καθαρά ιδέες και μεθόδους, πράγμα που δικαιολογεί τις

διαφορές, παραλλαγές και γενικά όλο αυτό το «ανακάτωμα

» που υπάρχει πάντα στα μαγικά βιβλία και χειρόγραφα.

Έτσι και το «Κλειδί» έχει πάρα πολλές αποδόσεις, μερικές

από τις οποίες φτάνουν να μην έχουν τίποτε το κοινό με

το καθαυτό υλικό του, πέρα από τον τίτλο και τον επίμονο

ισχυρισμό τους ότι προέρχεται κατευθείαν από τον Σολο-

μώντα. Μια απλή απαρίθμηση όλων αυτών των έργων θα

απαιτούσε πολύ χώρο. Μπορούμε να αναφέρουμε τρία σημαντικά:

το Grimorium Verum (Αληθινό Γριμόριο), το Grand

Grimoire (Μεγάλο Γριμόριο) και το True Black Magic (Αληθινή

Μαύρη Μαγεία). Αυτά τα τρία, ιδιαίτερα το τελευταίο,

παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες και πολλά κοινά σημεία

με το «Κλειδί».

Το έργο ίσως να παρέμενε ακόμη και μέχρι σήμερα ανέκδοτο,

αν δεν υπήρχε ένας πολύ παράξενος Σκοτσέζος, ο

Μάθερς. Αυτός ήταν που, έναν ακριβώς αιώνα πριν, το 1888,

παρουσίασε μια έκδοση βασισμένη σε χειρόγραφα του Βρετανικού

Μουσείου του Λονδίνου. Το βιβλίο ανατυπώθηκε

το 1909, εξαντλήθηκε και παρέμεινε εκτός εμπορίου για

πάνω από εξήντα χρόνια, για να 'ρθει πάλι στο φως το

1972 με μια νέα ανατύπωσή του που την ακολούθησαν κι

άλλες.

Για την ελληνική απόδοση του έργου πρέπει να σημειώσω

ότι η αρίθμηση των Ψαλμών και των άλλων χωρίων

από τα Βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης δόθηκε σύμφωνα μ'

αυτήν που τηρείται στην επίσημη ελληνική της έκδοση.

Ακόμη, οι υποσημειώσεις του Μάθερς στο τέλος κάθε Κεφαλαίου

είναι με μικρά γράμματα και οι δικές μου με αριθμούς.

Νομίζω ότι το σημαντικότερο σημείο του έργου είναι

ο υπαινιγμός που γίνεται σχετικά με κάποιον Ανώτερο Μαγικό

Στόχο που μπορεί να επιτευχθεί από εκείνον που θα

προχωρήσει, ακολουθώντας τις οδηγίες, μέσα στη Μαγική

Επιστήμη. Δύο τουλάχιστον φορές, στην πορεία του έργου,

γίνεται ένας τέτοιος υπαινιγμός. Συγκεκριμένα στον Πρόλογο:

«Κι έφτιαξα μια εργασία όπου εκθέτω το Μυστικό

των Μυστικών...» Επίσης στο Κεφάλαιο 18 του Πρώτου Βιβλίου:

«Να λατρεύεις και να σέβεσαι τα Πολύ Άγια Ονόματα

του Θεού που περιέχονται σ' αυτά τα εμβλήματα, γιατί διαφορετικά

ποτέ δεν θ' αξιωθείς να φτάσεις στο τέλος κάποιας

εργασίας, ούτε να εκπληρώσεις το Μυστήριο των

Μυστηρίων».

Πρόκειται λοιπόν για ένα Μυστικό κρυμμένο μέσα στις

σελίδες του «Κλειδιού», ο Πυρήνας και συγχρόνως το ανώτατο

επίτευγμα όλης της Μαγικής Διαδικασίας. Εικονικά

είναι το φως του Φάρου που λάμπει μυστικά μέσα στο σκοτάδι

της νύχτας και στην άβυσσο.

Η μόνη ακτίνα που μπορεί να συνδέει κάποιον με το φως

αυτό θα μπορούσε να εκφραστεί με τις λέξεις: Ανώτερη

Μαγική Φιλοδοξία Του Νεοφώτιστου.

Ας ξαναγυρίσουμε στον Πρόλογο και στα γεγονότα που

περιγράφονται εκεί. Τι λοιπόν δεν καταλαβαίνουν οι Βαβυλώνιοι

Φιλόσοφοι όταν διαβάζουν το έργο; Ποιες είναι οι

«σκοτεινές λέξεις και ο μυστικός χαρακτήρας των εννοιών

του» που ξεπερνούν την κατανόηση των σοφών;

Στη συνέχεια του κειμένου ο Ιοχέ Γκρέβις ικετεύει το

Θεό να τον βοηθήσει για να πετύχει την κατανόηση. Έτσι,

δέχεται από τον Άγγελο, μαζί με τη βοήθεια που ζητά,

και την απάντηση στο ερώτημά που μέσα στην απελπισία

του είχε θέσει: «Γιατί να 'ναι τόσο σκοτεινά αυτά τα λόγια;»

«Να θυμάσαι ότι αν τα μυστικά του Σολομώντα σου φαίνονται

κρυμμένα και σκοτεινά, είναι επειδή ο Κύριος το

θέλησε, ώστε αυτή η σοφία να μην πέσει στα χέρια φαύλων

ανθρώπων».

Ο Άγγελος λέει καθαρά ότι υπάρχει μια κρυμμένη, συμβολική

σημασία στα λόγια του «Κλειδιού» (σημασία που

ο Ιοχέ σαν σοφός την είχε προαισθανθεί) και εξηγεί την

αιτία της απόκρυψης ή συγκάλυψής της. Έπειτα ρωτά τον

Ιοχέ:

«Μου υπόσχεσαι ότι τόσο μεγάλη σοφία δεν θα τη δώσεις

σε καμιά ζωντανή ύπαρξη, και ότι θα την αποκαλύψεις μόνο

σ' εκείνον που ξέρει ότι πρέπει να την κρατήσει για τον

εαυτό του. αλλιώς τα μυστικά θα βεβηλωθούν και κανένα

αποτέλεσμα δεν θα υπάρχει;»

Η μεγάλη σοφία, για την οποία ο Ιοχέ Γκρέβις υπόσχεται

στον Άγγελο ότι δεν θα την αποκαλύψει «παρά μόνο, και

με πολλή πειθαρχία, σε πιστά, σοβαρά και μοναχικά άτομα»,

είναι ακριβώς αυτή η φωτισμένη κατανόηση του μυστικού

συμβολικού χαρακτήρα του έργου, στην οποία θα φτάσει

μέσα από τη βοήθεια του Θεού. Και είναι αυτή η κατανόηση

το σημείο από το οποίο ξεκινά η πορεία για το Μυστικό

που αναφέραμε.

Η διευκρίνηση αυτή δεν είχε άλλο σκοπό πέρα από το

ν' ανοίξει το δρόμο για την αποκατάσταση της αληθινής

αξίας ενός αρχαίου έργου σαν το «Κλειδί του Σολομώντα»·

εξ άλλου, θα διευκολύνει ίσως τον αναγνώστη στο να σκεφτεί

ορισμένα πράγματα γύρω από την αληθινή έννοια της

«βεβήλωσης» ή αποκάλυψης μυστικής ή μαγικής γνώσης

ιδιαίτερα σε σχέση με τα όσα λέγονται μέσα στο έργο,

αλλά και γενικότερα.

Έτσι, εκτός των άλλων, θάναι σε θέση ο αναγνώστης

να αποφύγει ένα ορισμένο ψυχολογικό αποτέλεσμα που

ίσως το προκαλούσε μια εσφαλμένη αντίληψη του θέματος,

αποτέλεσμα που θα συγκροτούσε ένα εμπόδιο στην τυχόν

επιθυμία του να επωφεληθεί ο ίδιος από τις οδηγίες του

έργου, με στόχο το «ξεκλείδωμα» της πόρτας που οδηγεί στο μαγικο μονοπατι..